1 In chê vòlte Jèsu al fo menàd dal Spìrit tal desèrt, par jèssi tentàd dal diàul. 2 E avìnd zunàd cuarànte dìs, e cuarànte gnots, finalmèntri i vignì fam. 3 E fasìnjisi dònge lu tentadòr, i disè: Se tu sês fi di Dio, dis, che chèstis pièris devèntin pans. 4 Lui po rispuindìnji, i disè: Al è scritt: L’ om nol viv solamèntri di pan, ma cun cualùncue çhòsse, che ven da part di Dio. 5 Alòre lu diàul lu puartà te’ sànte citàd, e lu pojà jù su le pìgne dal tèmpio, 6 E i disè: Se tu sês fi di Dio, bùtiti jù. Parcechè al sta scritt: Ch’ al à ordenàd ai siei àgnui di vejà sòre di te, e ti puartaràn su lis mans, parcechè par acidènt no tu t’ inçopèdis cul pìd in cuàlche pière. 7 Jèsu i disè: L’ è ànçhe scritt: No tu tentarâs lu Signòr Dio to. 8 Gnovamèntri lu diàul lu puartà sun d’ ùne mont àlte ùne vòre: e i mostrà duçh ju règnos de’ tière, e lis lor grandèzzis, 9 E i disè: Jo ti darài dùtis chèstis çhòssis, se inzenoglàd tu mi adorarâs. 10 Alòre Jèsu i disè: Màrçhe vie, Satanàss: parcechè al è scritt: Tu adorarâs lu Signòr Dio to, e tu servirâs lui sol. 11 In chê vòlte lu diàul lu lassà; e èco che ju àgnui si fasèrin dònge, e si metèrin a servìlu. 12 Jèsu po avìnd sintùd, che Zuan l’ ère stad mitùd in presòn, al si ritirà in Galilèe: 13 E lassàde le citàd di Nàzaret, al vignì a abità in Cafàrnao sul mar, ai confìns di Zàbulon e di Nèftali: 14 Parcechè si complìss chell, cu è stad ditt da Isaìe profète: 15 Tière di Zàbulon, tière di Nèftali, stràde dal mar di là dal Giordàn, la Galilèe des naziòns, 16 Lu pòpul, ch’ al stève tes tènebris, al viodè ùne gran lûs: e a chèi, che jèrin sentàds tal pajìs e te’ scuretàd de muart, ur è nassùde le lûs. 17 Da chell pont in denànt Jèsu al scomençà a prediçhà, e a dì: Fàit penitìnze: parcechè l’ è vicìn lu règno dal cîl. 18 E çhaminànd Jèsu dònge ’l mar di Galilèe, al viodè doi fràdis, Simòn clamàd Pièri, e Andrèe so fràdi, che butàvin le red tal mar (parcechè jèrin pesçhadòrs), 19 E ur disè: Vignìmi daûr, e jo us farài pesçhadòrs di ùmign. 20 E lor sul fatt, lassàdis impastanàdis lis reds, i lèrin daûr. 21 E land indenànt, al viodè doi àltris fràdis, Jàcum di Zebedèo, e Zuan so fràdi, in t’ ùne bàrçhe cun Zebedèo lor pàri, che comedàvin lis lor reds: e ju clamà. 22 Lor po sul momènt, lassàdis lis reds e lor pàri, i lèrin daûr. 23 E Jèsu al lève atòr par dùte le Galilèe, insegnànd tes lor sinagòghis, e prediçhànd lu vanzèli dal règno, e vuarìnd duçh ju languòrs, e dùtis lis malatìis dal pòpul. 24 E si spandè le fàme di lui par dùte le Sìrie, e i menàrin dònge duçh chèi, che vèvin mal, e ju tumiàds da divièrs languòrs e tormènts, e ju indemoneàds, e ju lunàtics, e ju paralìtics, e ju vuarì. 25 E i lèrin daûr a grums lis tùrbis de’ Galilèe, de’ Decàpoli, di Jerusalèm, e da di là dal Giordàn. — Pietro dal Pozzo, Lu Vanzèli seònd S. Matìe, 1860.